Blind

De witte zaal is volgelopen met pratende mensen en stille schilderijen. Ik wacht de beleefde en vriendelijke praatjes af. We staan middenin het werk van Casper Hoogzaad. Een vriend neemt het woord. Casper wilde weten wat de hand doet, zegt hij. Niet hoe de hand het doet, maar wat het doet. Zijn hoofd weet het niet. Hij begint met een punt en daarna volgt de ene lijn de andere op. Het is iets mysterieus. Casper vertelt je wel over zijn techniek. Dit is wat het doet. Het is de structuur van de verf dat het licht weerkaatst zoals een bloem door zijn oneffen oppervlakten onaards licht kan geven. Kijk maar.

Ik kijk. En echt ik ben blind geweest, nu kan ik zien.

Ik zie darmen, bloemkool, moleculen, leven dat voortdurend woekert. Dus ook kanker, larven, overleven of verdwijnen. Pas op of de schilderijen banen zich een weg naar binnen door je ogen en lijven je in. Ik doe liever een stapje terug. Maar ze blijven rustig zwermen, willen de muren gaan bevolken en ik moet wel blijven, kijken. Niet langer ben ik verloren in die witte ruimte. Ik voel het ritme van de vormen en beweeg langzaam met ze mee van de ene naar de andere muur in een primitief en toch vaag bekend patroon.

Dit is een vrije recensie van de expositie van Casper Hoogzaad. Deze expositie van Casper en anderen was in december 2013 te zien bij PHŒBUS•Rotterdam.